Binuhay Mula sa Patay ng Isang Di-Kilalang Diyos

Bago ang pangunahing pagdiriwang ng Hindu, tuluyan akong namatay bandang 6:00PM, sa aking sariling tahanan kasama ang aking pamilya na nakaupo sa paligid ko. Dahil sa tradisyon, ang buong malawak na pamilya ay dumating sa aming tahanan. Ang aking pamangkin, na isang doktor, ay sinuri ang aking katawan at kinumpirma sa aking pamilya na ako ay patay na.
 
Para sa mga Hindu, napakakaraniwan na magkaroon ng libing kaagad pagkatapos ideklara ang isang tao na patay; kung minsan ang katawan ay susunugin pagkatapos lamang ng isang oras. Gayunpaman, dahil sa pagdiriwang, hindi ito nagawa ng aking pamilya bago ang susunod na araw."
 
Ikinukuwento ni Dilak ang kanyang kwento nang napaka-tumpak. Tinanong niya ang mga taong nasa paligid niya at nakaranas ng buong pangyayari upang makuha ang lahat ng mga detalye. Gumawa ng mga appointment upang dalhin ang kanyang bangkay at ang espesyal na seremonyal na puting damit sa lugar kung saan sinusunog ang mga patay sa susunod na araw. Ang kanyang pamangkin, si Doktor Dhaniram, ay gustong makita ang kanyang patay na tiyuhin nang isa pang beses bago ang kremasyon, kaya't dumaan siya sa kanilang tahanan ng 6:00AM kinabukasan, bago pumasok sa trabaho. Habang tinitingnan niya ang kanyang tiyuhin, nagkaroon siya ng kakaibang pakiramdam na may nangyayari. Sa paanuman ay naunawaan niya na ang espiritu ay bumalik sa bangkay. Kinumpirma ng doktor at ng pamilya ni Dilak na ang kanyang katawan ay napakalamig noong panahong iyon, at ang kanyang mga ngipin ay naging itim. Kumuha sila ng mga tela at isinawsaw ang mga ito sa mainit na tubig at inilagay sa paligid ng katawan upang muling painitin ito. Unti-unti, bumalik ang buhay sa katawan.
 
Ang pamilya ay nagulat at puno ng kagalakan sa nangyari. Hindi naaalala ni Dilak mismo ang pagbabalik-buhay hanggang alas-nueve o alas-diyes ng umaga, ngunit naaalala niya nang mabuti kung ano ang kanyang nararanasan habang wala siya sa katawan.
 
"Nang lisanin ng aking espiritu ang katawan bandang alas-sais ng hapon, naramdaman ko na umaakyat ako sa isang bundok, ngunit hindi ito isang normal na bundok tulad dito sa lupa. Naaalala ko na suot ko ang parehong uniporme sa paaralan na suot ko bago ako namatay, at ako ay naglalakad sa isang napakatarik at kurbadang daan. Nakakita ako ng maraming lumpo sa daang ito; maraming tao na walang mga binti at iba pang mga paa't kamay, ngunit hindi nila ako nakita. Walang sinuman ang nakapansin na ako ay naglalakad. Nagpatuloy ako sa paglalakad at sa wakas ay nakarating ako sa tuktok ng bundok. Doon nakita ko ang isang malaki, walang katapusang dagat, na hindi maihahambing sa anumang nakita ko. Habang naglalakad sa dagat nakakita ako ng isang bagay na parang puting kabayo, na naglalaro sa tubig. Nakita ako ng nilalang na ito at lumapit, upang makita ko ito nang malinaw. Ito ay isang kabayo. Narinig ko ang isang tinig na nagsabi: "sumakay ka sa kabayo at sakyan mo ito". Natakot ako sa pangitain, ngunit sumakay pa rin ako sa ibabaw ng kabayo. Ang kabayo ay tumatakbo sa dagat nang may malaking bilis, na parang nagkakasiyahan ito. Biglang nagbago ang dagat sa isang ilog, at ang ilog na ito ay nagdala sa amin diretso patungo sa aming bahay. 15 minuto mula sa aming bahay huminto ang kabayo. Narinig ko ang parehong tinig na nagsasabi sa akin na bumaba sa kabayo. Bumaba ako mula rito at inilagay ko ang aking kanang binti sa lupa. Sa sandaling iyon, may isang bagay na puti, halos parang gatas na bumuhos mula sa aking mga paa, at tumagal ito ng sampung minuto habang ako ay naglalakad patungo sa aming bahay. Limang minuto bago ako makauwi, huminto ang agos mula sa aking binti. Iyon ang huling bagay na naaalala ko bago ako nagising kinabukasan."
 
Ang espesyal na pangyayaring ito ay nangyari habang ang buong pamilya ay Hindu. Gayunpaman, hindi pa rin maayos ang binti. Pagkatapos niyang magkamalay, natanto niya na namamaga ito. Pagkalipas ng ilang linggo, dinala siya sa ospital. Pagkatapos ng malaking operasyon, sa wakas ay gumaling siya. Ang maranasan ang buhay pagkatapos ng kamatayan ay nagpatibay kay Dilak na mayroong espirituwal na buhay pagkatapos nito. Napakatiyak din niya na mayroon lamang isang tunay na Diyos, na hindi isa sa mga diyos ng Hindu na alam niya noong panahong iyon. Kaya't nagsimulang maghanap si Dilak para sa tunay na Diyos na ito.
 
Sinimulan niyang pag-aralan ang iba't ibang relihiyon. Una niyang sinaliksik ang mga banal na kasulatan ng Hindu sa loob ng maraming taon, ngunit hindi niya mahanap ang Diyos na kanyang hinahanap, ni hindi siya makakuha ng kapayapaan sa kanyang puso. Pagkatapos ay sinimulan niyang pag-aralan ang Qur'an, at nagbasa siya ng maraming bersyon. Sa isa sa mga bersyong iyon, nakakita siya ng isang pangungusap na nagsasabi na "bago dumating ang Mesiyas, walang makukumpleto". Gayunpaman, hindi siya nasiyahan sa Qur'an, ngunit ang mga salitang binanggit nito ay nanatili sa kanyang isipan. Si Dilak ngayon ay nagpunta sa Qatar upang magtrabaho bilang isang migranteng manggagawa, tulad ng maraming Nepali. Doon niya nakilala ang isang Kristiyano na nagbahagi ng ebanghelyo sa kanya. Ibinahagi rin ni Dilak ang kanyang mga relihiyosong kaisipan sa lalaking ito, at madalas silang nag-uusap. Sa huli, sinabi lamang ng Kristiyanong lalaki kay Dilak na si Hesus ang Mesiyas na iyong hinahanap. Kumuha si Dilak ng isang Bibliya at sinabi niya:
 
"Nang basahin ko ang aklat na ito, naunawaan ko na ang lahat ng nabasa ko tungkol sa Mesiyas at tungkol sa kaligtasan sa iba pang mga relihiyosong kasulatan, ay tungkol kay Hesu Kristo. Tinanggap ko Siya bilang aking Panginoon, at ako ay bininyagan doon sa Qatar noong Nobyembre 11, 2011. Pagkatapos maghanap sa lahat ng mga taong ito, sa wakas ay natagpuan ko ang aking hinahanap."