Ito na ang pangatlong pagkakataon na tinatawag kita
Lumaki si Tim sa isang Budismong pamamahay, tulad ng karamihan sa mga Bhutanese. Habang lumalaki, siya ay isang seryoso at aktibong Buddhist. Mayroon siyang isang silid sa kanyang bahay na puno ng mga bagay na relihiyoso. Gumigising siya ng maaga tuwing umaga at sinimulan ang araw sa panalangin pati na rin ang pagbabasa mula sa Sanskrit-script, nagsusunog ng insenso at pagsasakripisyo ng pitong mangkok ng tubig kay Buddha, ayon sa kinakailangan sa mga ritwal. Pagkatapos, napangasawa niya si Sawatri, at nanganak sila ng isang anak na lalaki, at pagkatapos ay isang anak na babae. Si Tim ay may isang magandang trabaho na may kaugnayan sa UN, at ang kanyang kita ay napakahusay kumpara sa normal na kita sa bansa na umaabot ng mahigit kumulang 100 USD bawat buwan.
Noong 35 taong gulang si Tim, pinuntahan niya ang ilan sa kanyang mga kamag-anak.
Ito ay noong 1992, at sa kanyang pagbabalik bigla siyang nagkasakit habang nagmamaneho ng kanyang scooter. Siya at ang taong kasama niya, pati ang scooter ay nahulog sa kalsada.
Nagising si Tim sa ospital bandang hatinggabi, at tinawagan ang kanyang asawa upang ipaliwanag kung ano ang nangyari. Salamat sa helmet, hindi nasaktan ang kanyang ulo. Ang kanyang kaliwang braso sa kabilang banda ay lubhang napinsala, at sa sobrang sakit hindi niya ito maigalaw. Sinabi ng doktor na walang masama sa kanya, ngunit ang kanyang kamay ay subrang sakit pa rin, at hindi gumagalaw. Nang umuwi si Tim mula sa ospital, nakipag-ugnay siya sa isang Budistang pari.
Ang mensahe na natanggap niya mula sa pari ay parehong malupit at nakakatakot: «May isang taong may masamang espiritu na sumumpa sayo para patayin ka. Mamamatay ka sa loob ng isang linggo. » Napagtanto ni Tim na hndi pangkaraniwan at hindi patas na siya bilang isang matuwid na Buddhist at ama ng mga bata ay dapat na mamatay dahil lang sa mga masasamang gawa ng ibang tao.
Ang isa sa kanyang manugang na babae ay isang Kristiyano. Umalok sya na pumunta at manalangin para sa kanya, ngunit mayroon siyang hindi magandang pag-uugali lban sa mga Kristiyano, kaya't sinabi niyang hindi. Gayunpaman, ang kanyang hipag na babae, ay nagpadala ng ilang iba pang mga Kristiyano sa kanya makalipas ang ilang araw, at tinanong nila nang magalang kung maaari silang manalangin para sa kanya. Tinanggap ito ni Tim, at sinabi na kung gagaling siya sa pangalan ni Jesus, maniniwala siya sa kanya. Pinahiran siya ng mga Kristiyano ng langis, at nanalangin para sa kanya sa Pangalan ni Jesus. Matapos ang isang oras, ang kanyang kamay ay ganap na nyang nagagalaw, at nawala ang lahat ng sakit.
Natuwa si Tim at kumbinsido na si Jesus ang nag-iisa at totoong Diyos. Lumipat kaagad siya at ang kanyang buong pamilya sa paniniwalang Kristiyano. «Hindi mahirap palayain ang Buddhismo, dahil ito ay nakita ko mismo sa aking sariling mga mata» sabi ni Tim na nakangiti. Ang bagong naligtas na pamilya ay sumali sa isang Kristiyanong pagtitipon sa Thimphu, ang kabisera ng Bhutan. Sa parehong taon, natanggap ni Tim ang isang propisiya na tinawag siya ng Diyos upang maglingkod sa Kanyang kaharian. Hindi alam ni Tim ang unang bagay tungkol sa propisiya, kaya hindi na niya ito pinansin pa. Sa isang pagpupulong ng panalangin pagkalipas ng ilang taon, noong Hunyo 1995, nakatanggap siya ng parehong mensahe «Tinatawag ka ng Panginoon na maglingkod sa kanya». Ngunit hindi parin ito nakaapekto kay Tim.
Pagkalipas ng tatlong taon - noong 1998 - nakakuha siya ng parehong mensahe sa pangatlong beses sa pamamagitan ng mga salitang nag propisiya. Nangyari ito sa isang pagpupulong sa Denmark. Sinasabi sa amin ni Tim na maaalala niya ito na parang nangyari ito kahapon lamang. Siya ay nakaupo na halos nasa dakong likuran na nang silid, nang biglang sinabi ng mangangaral: «ikaw na nasa dakong likuran malapit sa pintuan na may pulang t-shirt: Sinasabi sa iyo ng Panginoon na ito na ngayon ang ikatlong beses na tinawag kita upang maglingkod sa akin! » Hindi makalimutan ni Tim ang mga salitang iyon. Nang siya ay bumalik ng kanyang bahay sa Bhutan ay umalis siya sa kanyang trabaho sa UN, at nagsimulang maglingkod sa Panginoon. Sinabi niya «Kailangan kong sundin ang tungkulin.» Hindi ito isang madaling pagpapasya sa may isang maayos at magandang sahod na trabaho at may isang pamilya na kailangang tustusan, ngunit sinabi niya sa amin: «Nagdasal kami ng aking asawa at nag-ayuno ng tatlong araw at sa loob ng panahong iyon ay nagsalita sa amin ang Panginoon sa pamamagitan ng aming anim na taong gulang na anak na babae at sinabi sa amin na huwag mag-alala. »
Nong sinimulan nila ang kanilang sariling Kristiyanong gawain noong Enero 1999, ito ang unang iglesya na naitayo ng etniko na isang Bhutanese. Nagsimula sila sa pamilya ni Tim pati na rin ang dalawa pa na nais sumali, ganap na anim na tao. Ito ay isang napaka abalang taon. Si Tim at ang dalawang kapatirang lalaki, ang isa mula sa Sikkim, at isa mula sa Bhutan, ay naglibot sa buong lungsod at kumakatok sa mga pintuan, at nagbabahagi ng ebanghelyo sa lahat ng kanilang kilala. Sa unang anim na buwan, 12 tao ang tumanggap sa Panginoon, at ang simbahan ay lumago na umabot sa kabuuang 18 mga miyembro. «Ito ang aming unang ani para sa Panginoon» sabi ni Tim. Lahat sila ay Bhutanese, ilang Buddhists, at ilang Hindus. Karamihan sa kanila ay sumampalataya dahil sa pagpapagaling. Mula sa puntong iyon ang simbahan at ministeryo ay patuloy na lumalaki at lumalaki.