စာဖတ်ခြင်းနှင့် စာရေးခြင်းအတွက် အံ့ဖွယ်ဆုကျေးဇူး

ဒယူးဟာ ဗီယက်နမ် ကုန်းမြင့်ဒေသမှာရှိတဲ့ အရမ်းဆင်းရဲတဲ့ မိသားစုမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ပါတယ်။ သူ့မိဘတွေဟာ သူ့ကို ကျောင်းပို့ဖို့ မတတ်နိုင်ခဲ့တဲ့အတွက် သူ စာမဖတ်တတ်သလို စာလည်း မရေးတတ်ခဲ့ပါဘူး။ ခရစ်ယာန် ဧဝံဂေလိဆရာအချို့ ရောက်လာပြီး သူနေထိုင်တဲ့နေရာမှာ ဧဝံဂေလိတရားကို ဝေငှတဲ့အခါ သူ ခရစ်တော်ကို ကယ်တင်ရှင်အဖြစ် လက်ခံခဲ့ပါတယ်။ ကယ်တင်ခြင်းအသစ်ရရှိခဲ့တဲ့ ဒီလူဟာ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်ကနေ ပိုမိုသိရှိလိုတဲ့ ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒရှိခဲ့ပေမဲ့ စာမတတ်တဲ့သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ သူ့အတွက် တကယ်ပဲ ခက်ခဲခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့ သင်းအုပ်ဆရာက စာဖတ်နိုင်၊ စာရေးနိုင်ဖို့အတွက် သာလွန်ထူးကဲတဲ့ ဆုကျေးဇူးကို ဆုတောင်းဖို့ သူ့ကို အားပေးခဲ့ပါတယ်။ “ယုံကြည်ရုံပဲ၊ ဘုရားသခင် ပေးလိမ့်မယ်” လို့ သင်းအုပ်ဆရာက ပြောပါတယ်။ ဒယူး စတင်ဆုတောင်းခဲ့ပါတယ်။ သူ သမ္မာကျမ်းစာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘုရားသခင်ကို အော်ဟစ်ငိုကြွေးခဲ့ပါတယ်။

တစ်ညမှာ ဒယူးဟာ ဆုတောင်းခြင်းနဲ့ အစာရှောင်ခြင်းဖြင့် ထာဝရဘုရားကို ရှာဖွေဖို့ အိမ်ကနေ ထွက်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ သူ တောထဲကို သွားခဲ့ပြီး သုံးရက်သုံးည ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်တစ်လျှောက်လုံးမှာ သူ ကျမ်းစာဖတ်နိုင်ဖို့အတွက် စွမ်းရည်ကို တောင်းခံရင်း ဘုရားသခင်ကို အော်ဟစ်ငိုကြွေးခဲ့ပါတယ်။ သူ တစ်ယောက်တည်း ရှိနေတုန်း ရုတ်တရက် “မင်း ငါ့နှုတ်ကပတ်တော်ကို သိလာလိမ့်မယ်” ဆိုတဲ့ အသံကို ကြားခဲ့ရပါတယ်။ ဒယူးဟာ ဒါကို တကယ်ပဲ အပြင်ကနေ ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံအဖြစ် အကြိမ်ကြိမ် အတည်ပြု ပြောပြပါတယ်။ အဲဒီအသံက သူ့နာမည်ကိုလည်း ခေါ်ခဲ့ပါတယ်- “ဒယူး၊ ငါ မင်းကို လမ်းပြပေးမယ်” တဲ့။ သူ တတိယညမှာ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သူ့မိသားစုက အိပ်ရာဝင်နေကြပြီ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒယူး ဖယောင်းတိုင် ထွန်းပြီး သူ့ရဲ့ သမ္မာကျမ်းစာကို ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။ ချက်ချင်းပဲ၊ သူအတွက် အရင်က မဖတ်နိုင်တဲ့ စာလုံးတွေဖြစ်ခဲ့တဲ့ စာသားတွေကို သူ ဖတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ သူ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားပြီး တစ်ညလုံး ဆက်ဖတ်နေခဲ့ပါတယ်။ အချိန်အကြာကြီး ဖတ်ပြီးနောက် သူ သမ္မာကျမ်းစာဘက်ကို ခေါင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ရွှေ့လိုက်တဲ့အထိ သူ့ဆံပင်တွေ မီးနဲ့ လောင်ကျွမ်းသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒယူးဟာ သူ စာရေးနိုင်မလားဆိုတာ သိချင်ခဲ့ပါတယ်။ သူ စမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဝမ်းမြောက်စွာနဲ့ သူ လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်ခဲ့ပါတယ်။

စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်နဲ့ သူ စာဖတ်ခြင်းနဲ့ စာရေးခြင်းလက်ဆောင်ကို ရရှိကြောင်း သူ့ရဲ့ သင်းအုပ်ဆရာကို ပြောပြခဲ့ပါတယ်။ အခု၊ အစောပိုင်းတုန်းက ဒယူးကို စာဖတ်ခြင်း အံ့ဖွယ်အမှုအတွက် ယုံကြည်ဖို့ အားပေးခဲ့တဲ့ သင်းအုပ်ဆရာဟာ စာရေးခြင်း အံ့ဖွယ်အမှုကို ယုံကြည်ဖို့ ခက်ခဲနေခဲ့ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် ဒယူးဟာ စာရေးနိုင်တယ်—တစ်ညတာအတွင်းမှာတင်—ဆိုတာကို ယုံဖို့ ခက်ခဲခဲ့ပါတယ်။ “မင်း ငါနဲ့အတူ ချာ့ချ်ကို သွားရလိမ့်မယ်၊ ပြီးတော့ ငါ မင်းကို ဘုတ်ပြားပေါ်မှာ ရေးဖို့ တစ်ခုခု စာလုံးပေါင်းခိုင်းမယ်” လို့ သင်းအုပ်ဆရာက အမိန့်ပေးခဲ့ပါတယ်။ သင်းအုပ်ဆရာက စာလုံးပေါင်းပေးပြီး ဒယူးက လှပတဲ့ ဗီယက်နမ်လက်ရေးနဲ့ အမဲရောင်ဘုတ်ပြားပေါ်မှာ ရေးခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင် ဆိုင်ဂုံ (Saigon) မှာ ဒါဝိဒ် (David) နဲ့ တွေ့ခဲ့ပြီး ဒီဖြစ်ရပ် တကယ်ဖြစ်ပျက်ခဲ့ကြောင်း သူ အတည်ပြုပေးပါတယ်။ ဒါတင်မကသေးပါဘူး၊ အဲဒီတိုင်းရင်းသားနယ်မြေမှာ စာမတတ်တဲ့ ယုံကြည်သူအသစ် ၁၀၀ ကျော်က စာဖတ်ခြင်းနှင့်/သို့မဟုတ် စာရေးခြင်းလက်ဆောင်ကို ရရှိခဲ့တဲ့ သက်သေခံချက်တွေ ရှိတယ်လို့ သင်းအုပ်ဆရာက ပြောပြပါတယ်။